Diagnostyka funkcjonalna

Diagnostyka fizjoterapeutyczna składa się z kilku etapów. Pierwszym etapem jest dokładny WYWIAD. Obejmuje on zarówno część dotyczącą Pacjenta (gdzie można spodziewać się pytań dotyczących wykonywanego zawodu, hobby, historii przebytych chorób, urazów, operacji, przyjmowanych leków, chorób występujących w rodzinie), jak i część dotyczącą aktualnego problemu zdrowotnego (tzn.: początek i rejon występowania oraz nasilenie bólu, ograniczenia z bólu wynikające). Drugim etapem jest BADANIE Pacjenta, które składa się z obserwacji Pacjenta w pozycjach zarówno statycznych (postawa stojąca, siedząca) jak i dynamicznych (chód, przemieszczanie się podczas zmiany pozycji), testów diagnostycznych wykonywanych przez fizjoterapeutę (tj.: ocena siły mięśniowej, zakresów ruchomości, badanie czucia, pomiary pacjenta), badania palpacyjnego (ocena napięcia mięśniowego, bolesnych punktów w ciele, przesuwalności tkanek). Diagnostyka obejmuję również interpretację badań obrazowych (RTG, KT, MRI) w odniesieniu do problemu, z którym zgłasza się Pacjent.

Diagnostyka fizjoterapeutyczna polega na traktowaniu ludzkiego ciała w sposób holistyczny tzn. jako strukturalną i funkcjonalną całość, w której poszczególne elementy zależą od siebie oraz szukaniu przyczyny choroby, a nie tylko identyfikacji obecnych w momencie badania dolegliwości. Istotne jest, że na przewlekłe bóle i ograniczenia w aktywnościach życia codziennego duży wpływ mają inne schorzenia, dawne kontuzje, jak również styl życia i przede wszystkim postawa ciała.

Wnioski, które fizjoterapeuta dzięki swojej wiedzy o ciele człowieka jest w stanie wyciągnąć podczas pierwszej wizyty pozwalają wykluczyć przeciwwskazania i określić cel terapii. Następnie dzięki temu można zaplanować optymalnie dobraną fizjoterapię dla Pacjenta.

Czego Pacjent może spodziewać się podczas wizyty diagnostycznej:

• bardzo dokładnych pytań dotyczących stanu zdrowia, innych schorzeń towarzyszących, chorób dziedzicznych w rodzinie;
• pytań dotyczących postawy, wysiłku w wykonywanej pracy, sposobu spędzania czasu po pracy i przeciążeń, do których wtedy może dochodzić;
• pytań na temat przeszkód architektonicznych, na które natrafia pacjent typu schody, niedopasowane sprzęty w domu, konieczna pomoc ze strony innych osób;
• oglądania ciała Pacjenta w ubraniu oraz w bieliźnie;
• badania palpacyjnego (dotykowego) skóry, mięśni, stawów;
• wykonywania testów w sposób bierny (tylko przez ręce terapeuty) i czynny (z udziałem Pacjenta);
• czasem (jeśli to konieczne) wywołania u Pacjenta bólu;
• badania palpacyjnego bądź testów innych części ciała niż miejsce bolesne zgłaszane przez Pacjenta.